Frank Mill ต้องรู้สึกเหมือน Marty McFly ตัวละครหลักจาก Back to the Future ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เขายังคงถูกลากกลับไปช่วงกลางทศวรรษ 1980 อย่างต่อเนื่อง ถึงวันหนึ่งโดยเฉพาะ : 9 สิงหาคม พ.ศ. 2529

มันเป็นเกมแรกของมิลล์สำหรับโบรุสเซีย ดอร์ทมุนด์ ก่อนพักครึ่ง เขาเล่นได้สะอาด หนึ่งผ่านแบ่งการป้องกันของบาเยิร์นมิวนิคและหลังจากเลี้ยงบอลผ่านผู้รักษาประตูเขาพบว่าตัวเองอยู่ข้างหน้าเป้าหมายที่ว่างเปล่า สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปมักถูกอธิบายในเยอรมนีว่าเป็น ‘มิสแห่งศตวรรษ’

มิลล์รอนานเกินไป ด้วยตาข่ายที่เปิดอยู่ข้างหน้าเขา เขาได้สัมผัสพิเศษเพื่อทำให้ตัวเองมั่นคง โดยไปด้านข้างของกล่องหกหลาเล็กน้อย ทำให้สิ่งที่ดูเหมือนหลีกเลี่ยงไม่ได้ล่าช้า ขณะที่ผู้รักษาประตูรีบกลับมา ไถลเข้าไปเพื่อพยายามสกัดกั้น จู่ๆ มิลล์ก็วิ่งออกจากจังหวะและลูกบอลก็ยกขึ้นที่เท้าของเขา เมื่อเขายิงได้ในที่สุด เขาก็ตีเสา บอลเด้งกลับมายังกองหลังบาเยิร์นที่รออยู่

แม้แต่ 35 ปีผ่านไป เมื่อใดก็ตามที่ใครก็ตามในฟุตบอลเยอรมันพลาดโอกาสที่ดี นักวิจารณ์ก็ใช้เวลาไม่นานในการเล่าเรื่องนี้ นักข่าวจะโทรหาเขาเพื่อขอความเห็น การกระทำที่ล้มเหลวในการทำประตูจากประตูเปิดนั้นเรียกว่า ‘a Mill’ เขามีคำถามมากมายเกี่ยวกับติโม แวร์เนอร์ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา

มิลล์ ซึ่งปัจจุบันอายุ 63 ปี ถูกบีบบังคับให้ระลึกถึงการกระทำในช่วงเวลาที่น่าอายที่สุดในอาชีพการงานของเขาอย่างต่อเนื่อง เขาใช้สิ่งนี้ในเชิงปรัชญา เขาจะไม่ปฏิเสธที่จะตอบหากเขาถูกถามอย่างถูกวิธี

“เมื่อหลายปีก่อน ผมไปร้านขายเนื้อในท้องถิ่นกับมัทธีอัส เฮอร์เกต เพื่อนเก่าที่ดีของผม ซึ่งเป็นอดีตกองหลังทีมชาติเยอรมนีตะวันตก” เขากล่าว

“หญิงชราคนหนึ่งหลังเคาน์เตอร์ห่อขนมปังและไส้กรอกของเรา และเมื่อเธอลืมตาขึ้น เธออุทานเสียงดัง: ‘อ้า! คุณชนเสา!’

“เมื่อใดก็ตามที่ผู้ชายบนถนนตะโกนเรียกชื่อของฉันและพยายามเยาะเย้ยฉัน ฉันก็แค่ปฏิเสธที่จะตอบโต้ โดยทั่วไปแล้ว แม้ว่าหลังจากเวลานี้ ฉันสามารถหัวเราะกับตัวเองได้จริงๆ

“มันบ้ามาก ฉันต้องการทำให้ผู้เล่นบาเยิร์นดูไร้สาระ ให้กลิ้งข้ามเส้น แต่ฉันวิ่งเร็วกว่าลูกบอลและเสียการควบคุม มันแค่นอนหว่างขาของฉันแล้วทันใดนั้นมันก็เกิดขึ้น…”

เมื่อฉากถูกฉายทางทีวีของเยอรมัน มิสมิลล์ก็กลายเป็นกระแสไวรัล สไตล์ยุค 1980 มันไม่ได้ถูกฉาบไปทั่วอินเทอร์เน็ตในทันที แต่มันครอบงำสื่อแท็บลอยด์ ในขณะที่แฟน ๆ พูดถึงมันอย่างไม่รู้จบและแม้แต่ในตอนนั้น ก็แพร่กระจายไปทั่วโลก

ม่กี่เดือนหลังจากการคิดถึงของเขา มิลล์ไปเยี่ยมเพื่อนที่ซานฟรานซิสโก ในห้องของเขาที่ Fairmont Hotel เขาสั่งเบอร์เกอร์และเปิดทีวี เขาพบรายการที่นำเสนอคลิปแปลก ๆ จากวงการกีฬา

“ก่อนอื่น ฉันเห็นนักบาสเกตบอลคนหนึ่งฉีกตะกร้าขณะพยายามดังค์” เขากล่าว “ฉันหัวเราะและกัดเบอร์เกอร์ของฉัน และในขณะนั้นเอง ฉันเห็นตัวเองอยู่บนหน้าจอกำลังตีโพสต์ในมิวนิก”

โดยปกติความล้มเหลวดังกล่าวอาจทำให้นักฟุตบอลอาชีพ – โดยเฉพาะกองหน้า – กลายเป็นตัวละครที่สันโดษซึ่งอาจเริ่มคิดใหม่เกี่ยวกับความพยายามในการทำประตู ไม่ใช่มิลล์ตลอดอาชีพการงาน เขาเป็นที่รู้จักจากบุคลิกของเขา Bobby พ่อของเขาทำงานเป็นพ่อค้าขยะ และ Mill ได้สืบทอดลิ้นและความสนุกสนานอย่างแท้จริง เขาเล่นโดยไม่มีสนับแข้งและมักจะขโมยลูกบอลจากผู้รักษาประตูเมื่อพวกเขากำลังจะเตะบอล

ในภาษาเยอรมัน มีคำกล่าวที่สามารถอธิบายตัวละครดังกล่าว ‘mit allen Wassern gewaschen’ ซึ่งแปลตามตัวอักษรได้ว่า: “ล้างด้วยน้ำทั้งหมด” การแปลที่ดีกว่าคือ ‘รู้ทุกเคล็ดลับในหนังสือ’ แต่นอร์เบิร์ต ดิกเคล เพื่อนร่วมทีมดอร์ทมุนด์ของมิลล์อาจสรุปความเจ้าเล่ห์ของเขาได้ดีที่สุดเมื่ออธิบายเขาด้วยการเล่นสำนวนว่า “เขาถูกล้างด้วยน้ำเสียทั้งหมด”

มิลล์มีความมั่นใจในตัวเองอยู่เสมอ เข้าสังคมได้ และแน่นอนในฐานะกองหน้า เขาใช้เวลา 15 ปีในบุนเดสลีกา เล่นให้กับ Borussia Monchengladbach, Dortmund และ Fortuna Dusseldorf ในเที่ยวบินชั้นนำของเยอรมันระหว่างปี 1981 และ 1996 เขาเป็นตัวแทนของเยอรมนีตะวันตกในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกปี 1988 และยังสร้างทีมฟุตบอลโลกปี 1990 แต่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของ Franz Beckenbauer ฝ่ายที่ยกถ้วยรางวัลในอิตาลีและดังนั้นจึงไม่คิดว่าตัวเองเป็นแชมป์โลก เขายิงได้ 253 ประตูจาก 656 นัดในอาชีพ แม้จะสูงเพียง 5 ฟุต 9 นิ้ว แต่ความสามารถของเขาในการลงจากพื้นได้ดีหมายความว่าเขายิงโหม่งได้หลายลูก

แต่ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาในสายตาของเขาเองคือการคว้าแชมป์ถ้วยเยอรมันกับดอร์ทมุนด์ในปี 1989 สามปีหลังจากการพลาดพบกับบาเยิร์น เมื่อมิลล์ทำไปหนึ่งประตูและอีกสองแอสซิสต์ในการเอาชนะแวร์เดอร์ เบรเมน 4-1 อย่างน่าประหลาดใจ

เมื่อเขานึกย้อนกลับไปถึงการเตรียมการสำหรับการแข่งขันนัดนั้น เขาก็จำความว้าวุ่นใจที่ไม่ธรรมดาได้

“เป็นเวลาหลายปีกับดอร์ทมุนด์ที่เราฝึกซ้อมที่ลิโด้ในวันศุกร์ และเราก็ทำแบบเดียวกันในวันก่อนการแข่งขันฟุตบอลถ้วย” เขากล่าว “มันเป็นช่วงเวลาที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

“ในฤดูร้อน สนามหญ้าถูกใช้โดยพวกชีเปลือย เราตั้งเป้าไปที่พื้นที่ที่มีผู้คนพลุกพล่านน้อยและเล่นที่นั่น มันมีพื้นผิวที่ดี ดังนั้นที่ด้านหลังหลังคา มีเก้าอี้อาบแดดเปล่าๆ และเราซ้อมอยู่ข้างหน้า สำหรับบอลถ้วย ผมบอกไม่ได้จริงๆ ว่าทุกช็อตยิงเข้ากรอบ”

มิลล์หวนคิดถึงช่วงเวลาต่างๆ เหล่านั้นด้วยความรัก เขาจำได้ว่าเขาและเพื่อนร่วมทีมดอร์ทมุนด์จะขังตัวเองไว้ในห้องแต่งตัวเล็กๆ และพูดคุยกันหลายชั่วโมงเรื่องเค้ก กาแฟ และบุหรี่ หรือกับทีมชาติเยอรมัน ใครบางคนวางกระต่ายสดไว้ในกรณีของแพทย์ประจำทีมก่อนเกมกระชับมิตร ตกลงกันว่าอันเดรียส เบรห์เม่จะแกล้งทำเป็นบาดเจ็บก่อน และเมื่อนักกายภาพวิ่งไปที่สนามและเปิดกระเป๋าเพื่อรักษาเขา ทันใดนั้นมันก็ผุดขึ้นมา

เขาเป็นคนช่างพูดมากเมื่อพูดถึงหัวข้อที่อดีตผู้เล่นระดับนานาชาติหลายคนต้องการปฏิเสธ: ข้อกล่าวหาเรื่องยาสลบ

โทนี่ ชูมัคเกอร์ อดีตผู้รักษาประตูทีมชาติเยอรมนีตะวันตกที่หยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมาตอนที่เขาเปิดตัวหนังสือ Anpfiff (Kick-Off) ในปี 1987 มันอ้างว่าไม่เพียงแต่ยาสลบเท่านั้น แต่ยังมีเรื่องอื้อฉาวอื่น ๆ ในทีมชาติที่เกี่ยวข้องกับคืนโป๊กเกอร์ โสเภณี และการดื่มสุรา . เป็นเวลานานแล้วที่ไม่มีใครแสดงความเห็นของชูมัคเกอร์ว่าการใช้ Captagon ในทางที่ผิด – ยาบ้าที่มีตราสินค้าที่ถูกสั่งห้ามผลิตในปริมาณมหาศาลในซีเรีย – เป็นเรื่องปกติในบุนเดสลีกาของยุค 80

มิลล์พูดว่า: “แผ่นยาวางอยู่ข้างอ่างของห้องแต่งตัว และคุณก็มีอิสระที่จะช่วยเหลือตัวเอง ตอนนั้นมัน ‘ทันสมัย’ หมอรู้ ผู้จัดการ ทุกคน แต่ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้

“ผู้เล่นหลายคนรับมันไว้จนเดินไม่ได้แล้ว คุณจะไม่เห็นผลที่ตามมาในทันที แต่มันจะส่งผลเสียต่อร่างกายของคุณในระยะยาว”

มิลล์ยอมรับว่าเขาเคยคุมแคปตากอนมาแล้วครั้งหนึ่ง โดยไม่ได้บอกมาก่อนว่าแมตช์ไหน

เขากล่าวว่า: “ผมยิงได้สองครั้งในเกม และหลังจากนั้นก็ไม่เหนื่อย ไม่ว่าผมจะพยายามอะไรก็ตาม

“กลางดึก ที่บ้าน ฉันจุดเทียนไขที่วางอยู่บนหิ้งไม้ ฉันอยากดูการทำซ้ำของ Aktuelles Sportstudio [รายการไฮไลท์สไตล์ Match of the Day] ในที่สุดฉันก็ผล็อยหลับไป แต่ ตื่นขึ้นทันเวลาเพื่อหยุดไฟที่ลาม [ขณะที่เทียนจุดไฟบนหิ้ง] ฉันคิดในใจว่า ‘เจ้าหนู เจ้าเกือบจะเผาตัวเองให้ลุกเป็นไฟแล้ว’ ฉันก็เลยถอยกลับจากการยึดแคปตากอนเป็นครั้งที่สอง”

สำหรับมิลล์ นั่นเป็นคืนที่สองในสองคืนที่เด็ดขาดเมื่อเขาดูตัวเองในทีวี ครั้งหนึ่งในซานฟรานซิสโก; อีกคนที่บ้านซึ่งเกือบจะเป็นครั้งสุดท้ายของเขาสื่อเยอรมันจะโทรหาเขาทุกครั้งที่มีคนพลาดโอกาสสำคัญ แต่เขายังมีอีกมากที่จะบอกเกี่ยวกับฟุตบอลรุ่นที่ดูเหมือนโลกจะห่างไกลออกไป